Afgelopen zaterdag mijzelf weer eens gemeld bij het Appeltje voor een ritje op de mtb. Ondanks dat het dit weekend ook de Koos Moerenhout Classic was, viel de opkomst wel mee. Niet zo druk als het soms kan zijn, maar toch wel een aardige groep van veertien man en één gastrijder.

Onderweg naar Bergen op Zoom was er een stralend zonnetje geweest dus mijn dag kon niet meer stuk. Geen vuiltje aan de lucht en wat mij betreft ging dit ook zo blijven. Toen we stonden te wachten kwam er uit Roosendaal een helderziende met zijn volledige regenoutfit die voorspelde dat het die ochtend nog zou gaan regenen. Hij wist er ook nog een tijdstip aan te verbinden, 9.50u als ik mij niet vergis. De meningen over deze voorspelling waren nogal wisselend, net als het weer. De één had zijn regenjas al aan en een aantal, waaronder ondergetekende, hadden het idee dat het allemaal wel niet zo een vaart zou lopen. Immers de lucht was nog stralend blauw.

De snelste groep stond te springen om weg te gaan en ging er met gezwinde spoed vandoor. We bleven nog met een aardige groep over en besloten niet verder onder te gaan verdelen. Vervolgens hebben we nog wat gediscussieerd waar we heen zouden gaan fietsen. Het idee werd geopperd om een escape in te bouwen door onderweg in de buurt van het ‘Trapke op’ te gaan komen. Onder leiding van René v.d. V. ging het in een leuk tempo richting het woeste gedeelte en richting Wouwse Plantage.

Rond 9.30u maakte de zon plaats voor wolken en een kleine tien minuten later dacht ik de eerste druppels al te voelen. De helderziende uit Roosendaal zal toch geen gelijk krijgen zeker? Jawel, om exact 9.50u braken de hemelsluizen open en begon het te regenen. Eerst nog vrij zachtjes waardoor we de indruk kregen dat het zo over zou zijn, daarna nog wat harder. Gelukkig is René niet alleen maar goed met cijfertjes, maar ook met routeplanning. We waren net de Huijbergseweg overgestoken toen het echt door ging regenen. Het idee werd geopperd om terug te keren naar het ‘Trapke op’ om even de bui af te wachten. Aangezien stoïcijns doorrijden niet lukte werd er een stemming ingelast, zoals het gaat bij een democratische club. De uitkomst was overduidelijk in het voordeel van stoppen. Zo duidelijk zelfs dat de valse stem van Renee v. O. geen verschil meer uit maakte. Snel richting ‘Trapke op’ dus. Helaas konden we een nat pak niet helemaal voorkomen, maar toen we binnen zaten gingen de hemelsluizen pas echt goed open.

Ik kom graag bij het ‘Trapke op’. Je hebt nostalgische kroegen, bruine kroegen, hippe kroegen en kroegen waar de tijd gewoon stil gestaan heeft. Van die laatste categorie is dit er één. Geen mannen met baarden achter de toog, geen nette pakken, geen opsmuk, geen krijtborden met sierlijke letters die het menu uitspellen. Geen latte macchiato, maar een simpele, goed smakende bak koffie met een grote bonbon voor niet te veel geld. Aangezien het nog harder dan hard ging regenen, ging ook de tweede bak koffie er wel in. Ondertussen waren er ook een aantal hardlopers binnen komen wandelen die volledig doorweekt waren, en niet van het zweet.

Het enige waar de helderziende niet helemaal gelijk in gekregen heeft is de duur van de bui. Hij had in zijn glazen bol gezien dat deze niet zo heel lang aan zou houden, maar uiteindelijk duurde het een hele tijd voor het regenen minder werd. Toen het zover was, is er afgerekend en hebben we nog een klein rondje kunnen maken voor we weer terug moesten naar het Appeltje.

Daar aangekomen bleek de snelle groep ‘de bikkels’ de bui getrotseerd te hebben en zich vermaakt te hebben op de Bergse Heide. Ik weet niet meer hoeveel km zij op de teller hadden, maar volgens mij was het rond de 50km. Wij hadden met 30km een stuk minder gereden als zij, maar we hadden in ieder geval wel lekkere bonbons op!!

Op naar de volgende…

Peter