Op deze mooie zaterdag vielen er in de vroege ochtend toch nog een paar niet voorspelde druppels. Ik zag Jack echter al de straat uitvliegen om 8.00 uur en Cees Huigens uit Heerle liet zich ook niet uit het veld slaan en stond al vroeg aan de deur bij mij. Ik las op de app, dat er wel twijfels waren bij andere pedaleurs maar wij togen vol goede moed naar het bos. Toen we goed en wel Hèrel uit waren liep mijn ketting van het achtertandwiel. Dit zou nog een keer of vier gebeuren deze ochtend. Optisch leek er niet veel mis met de ketting maar de meeste pedaleurs stelde genoeglijk vast dat het nu toch echt tijd werd voor een nieuwe ketting!

Met enige vertraging kwamen toch bij `t appeltje waar het al druk was want uiteindelijk waren we met 15 man (waaronder een dame).  We vertrokken na ampel overleg in twee groepen, ik had na 6 clinic zaterdagen weer eens de mogelijkheid om een “normaal rondje” te doen, dus was mijn GPS al ingesteld op de Groote Meer.

Met gezwinde spoed vertrokken we rechtstreeks richting Boslust waar we de weg overstaken via het Borgvlietsduinpad naar het woeste gedeelte, waar we met een boog omheen gereden zijn. Via de hondenclub naar de startbaan van het vliegveld. Intussen was mijn ketting er nog maar een keer afgelopen en zou dit de eerste 30 km ook niet meer doen?

Achter Huybergen hebben we de nieuwe aanleg bewonderd en toe richting Tiesteberg, waar we ook omheen gingen. Daar kwam wel het eerste schoonheidsfoutje want we dreigden op de “goudkust”te belanden dus snel omgedraaid en verder, naar de kloostertuin. Dan door naar de Staartse Duintjes, waar we werden verstoord door een hoop kabaal! Dit bleken onze fietsmaten te zijn, van de andere groep. Toch wel bijzonder dat je elkaar hier treft, want dat hadden we zeker niet afgesproken. Bij de Groote Meer hebben we even wat genuttigd en besloten toen via een lastig pad terug te gaan naar de luchtballon. Tot de school “Moller Ossendrecht “ ging het prima, ik zag een pad naar rechts en Silvia was er gerust op dat we daar wel door konden. Niet dus!

We moesten te voet terug, wat natuurlijk een ware kwelling is voor een echte Pedaleur.

Toch kwamen toen vrij probleemloos bij de trambaan en via een stukje weg doken we de Woensdrechtse polder in. Ook daar bleek dat natuurbeheer flink te keer was gegaan. De hele polder was volgeplemd met pindraad! Daar kon ik zelfs niet tegenop. We zagen allemaal heel duidelijk de toren van Woensdrecht, maar hoe kom je daar?

René v.d.V. heeft ons toen als een volleerde 4 daagse wandelaar, via de slootkant uit deze mêlee geloodst. We moesten nog een stukje tegen de wind in, de korteweg zuid richting Mattenburg op. Gelukkig kwam Gilbert mij even aflossen, zodat we de schifting (grote jongens en kleine jongens) konden doorvoeren.

Moe maar voldaan, bereikten we naar zo`n dikke 43 km weer onze bakermat.

De snelle groep, bleek inderdaad al snel naar huis? Maar vertoefden nog even op het (overdekte) terras.

Dré