Een uitstekend plan van Kees Simonis volgt op de app om de zaterdag een uur eerder te beginnen, het lekkere weer van de afgelopen dagen is ook op deze dag van toepassing ,dus alle kansen aanpakken om lekker te rijden. Jack, Peter en ik melden ons aan.

Op de vrijdagavond nog banden gecheckt op spanning, mocht wel e.e.a. bij. Ventiel ging al moeilijk wat op zich wel logisch is, de binnenband zit er echt al heel lang in.

De ochtend start voor mij al met een kleine verrassing, een lege achterband… Uhmmm snel nog maar oppompen en kijken wat het doet. Hopend dat het deze de ochtend vol gaat houden. Plan van deze dag is om de Markiesroute te rijden of in ieder geval een groot gedeelte ervan. Even kijken naar hoe met tijd zit etc.

Kees heeft de route in zijn Garmin geladen en neem ook het kopwerk voor zijn rekening, en ik moet zeggen wat is deze route toch leuk

Het kan zijn dat door de begroeiing de paden er totaal anders uitzien, maar had toch diverse keren het gevoel van “waar ben ik nou?” en “ben ik er al eens überhaupt geweest?” Het issue met de band gaat zich ondertussen ook opspelen bij mij, al een keer bijgepompt om tot het Appeltje te redden. De velg raakt ondertussen elk stronkje en een bocht nemen is een belevenis die zeer apart is.

Lang geleden trouwens dat ik lek heb gereden, dat wel. Nadat de binnenband vervangen is - Peter, nog bedankt voor het oppompen - kunnen we wel lekker doorrijden, met een opmerkelijk punt dat het bij de steenfabriek opvallend nat is. Zeer lokaal toch wel veel regen gevallen. Peter dacht nog met een schone fiets terug naar huis te rijden, het blijkt toch totaal anders te zijn.

Ook Peter krijgt nog pech, zijn ketting breekt op het industrieterrein, dit wordt binnen no time door hem opgelost!

Ondertussen is het al rond half 12 en rijden we terug naar het Appeltje waar we toch een 72km gefietst hebben!

De route:

De titel “hoe anders kan het zijn” is persoonlijk en ik wil vanaf deze plek nogmaals Kees Simonis en André Janssen bedanken voor het feit dat zij mij 4 jaar geleden over de streep trokken. Aanleiding hiervoor was een foto van Facebook van 4 jaar geleden, van mijn eerste racefiets, een witte Wilier type Montegrappa, gekocht om conditie op te doen.

Toen kon ik het nog geen 20 km volhouden, mijn hart bonkte in mijn kop , ik zag zwart voor mijn ogen en dacht dat alle remmen aanliepen….

Nu, 2016 - 4 jaar verder- ziet het er heel anders uit, noteer ik door zowel woon/werkverkeer èn Team MTB én Team TOER, 297,2 kilometer gereden in een week tijd ( zonder problemen).

HOE ANDERS KAN HET ZIJN!

Gr Marcel