Op weg naar 't Appeltje voelde ik de bui al hangen na een afwezigheid van 4 zaterdagen. Ik had al een sterk vermoeden dat ik “gekozen” zou worden om het ritverslag te schrijven.  Ik mag daar natuurlijk niets over zeggen, want als andere leden terug komen van een langere afwezigheid, “vraag” ik ook altijd of ze het ritverslag willen schrijven. Dus wie de bal kaatst,………

Ik probeerde mijn Strava app op te starten, om de rit op te nemen als hulpje bij het schrijven van het verslag. Echter door gebrek aan ervaring met de app en slecht leesbare tekst (of toch te korte armen?) lukte dit niet snel genoeg naar mijn zin. Ook niet met behulp van Silvia, die had de “smoes” dat de app er op mijn telefoon anders uit zag dan op haar telefoon (of ook te korte armen?).

Later bleek dat Silvia de rit op haar eigen telefoon had opgenomen en ook nog naar mij had verstuurd (dank je wel bij deze). Uiteindelijk vertrokken we met de verslaggever op kop (dat zijn wel dubbele punten natuurlijk).

We vertrokken door het klimbos richting Manege Molenzicht. Tot nu toe was er eigenlijk nog niets bijzonders gebeurd wat verslagwaardig is,maar daar zou snel verandering in komen.  Echter, door censuur zou het niet gepubliceerd worden werd er al “gedreigd”. Maar voor de deelnemers spreken de volgende woorden boekdelen: “nee,nee,nee,shit”.

Laten we er verder geen woorden aan vuil maken, het slachtoffer was al vuil genoeg. Na even informeren hoe het met het slachtoffer ging, werden de stalen rossen weer bestegen en vervolgden we onze weg.

Niet veel verder zagen enkele van ons een reegeit met een reekalfje op het pad staan. In eerste instantie gingen ze ieder een kant op, maar uiteindelijk stak het kalfje nogmaals het pad over om zijn moeder achterna te gaan. Altijd mooi om dit tegen te komen natuurlijk.  Verder via de zandvlakte richting Huijbergsebaan, deze overgestoken en vervolgens rechtsaf over de pas gemaaide grasvlakte in het verlengde van het vliegveld.

Je zou denken dat het kort gemaaide gras gemakkelijker zou fietsen,maar niets is minder waar ondervond ikzelf. En aan het eind van de grasvlakte begreep ik van de rest dat er meer “last” van hadden.

Er werd even een poetspauze ingelast om gras tussen de derailleurs uit te halen. Ik had wel even het gevoel dat sommigen ieder sprietje er tussenuit wilden peuteren om wat extra rust te pakken.  Hier besloot ik mijn koppositie af te staan aan Rene v/d V. In eerste instantie fietsten we samen op kop,maar dit zorgde af en toe voor verwarring als er Rene naar voren werd geroepen. Met als bijkomend voordeel,als er iets gebeurt, zit (lees rijd) ik natuurlijk 1e klas, je ziet nl. alles voor je gebeuren voor eventueel in het verslag te schrijven.

Rene leidde ons nog even over de Nootjes- en de Tiestenberg. Via de Kloosterbergen richting de Kalmthoutse heide (net er langs). En dan weer royaal om de groote Meer heen,om daarna op de Putse weg uit te komen. Na deze een stukje gevolgd te hebben richting Hoogerheide staken we de weg weer over om daar via de bossen richting Calfven te gaan.

Hier had waarschijnlijk de plaatselijke schaapherder een bosperceel omheind met oranje schapengaas, echter wel voor meer dan de helft over het paadje wat wij moesten trotseren. Dus er zat niets anders op dan af te stappen, zeker in de afdaling.

Rene was er nog niet achter aan welke kant de schapen moesten lopen en aan welke kant de fietsers, dus besloot hij even aan de andere kant van het gaas te gaan kijken.  Uiteindelijk besloot hij toch voor de rechter kant van het gaas te kiezen.

Maar er is ook nog een spreekwoord: “als er 1 schaap over de dam is, dan volgen er meer”. Nou dat bleek in dit geval ook weer bijna uit te komen, want Joop deed ook een kleine poging om aan  de andere kant te gaan kijken, echter bedacht hij zich snel en kon met een klein stapje naar rechts het vege lijf redden.

Toch een voordeel zie je wel om als verslaggever ver achteraan te rijden, je ziet alles voor je gebeuren en van jou zien ze niets als het goed is.

Toen we allemaal weer veilig beneden stonden vervolgden we onze weg weer om via Woensdrecht en achter Korteven door richting Mattemburgh onder het tunneltje bij Zuidgeest door te gaan. Waar we via Zandven de Huijbergsebaan over staken om via wat kleine omzwervingen in het Greppelbos uit kwamen. 

Van hier uit reden we door het Lievensbergbos via de heuveltjes (de rest althans,want ik besloot deze over te slaan vanwege een lege accu) richting ’t Appeltje.

Hier zaten Kees Sim. en Jack al te wachten op ons. Na even lekker nagenoten te hebben en voor sommigen een paar consumpties vertrok ieder weer richting huis om waarschijnlijk verder te genieten van de mooie dag.

Rene van O.