Vandaag weer eens de stoute schoenen aangetrokken en vanuit huis op de fiets naar Bergen op Zoom vertrokken. Het slechte weer wat de dag voordien voorspeld was, bleek helaas een dag te laat te komen. Ik denk altijd maar dat wanneer ze code geel afgeven het toch echt de geel van zon is. Het komt nooit op de geplande tijd. Aan de andere kant van Roosendaal nog even Marcel opgehaald en vervolgens doorgereden naar het Appeltje. Onderweg nog wat druppels en tijd genoeg om te filosoferen over het weer van deze ochtend.

Bij het Appeltje aangekomen bleken we de eerste te zijn. Na ons zouden er nog velen volgen. Tegen negenen staan we met een mannetje of veertien te wachten tot we weg kunnen, waaronder één gastrijder uit Heerle die het MTB'en bij de club eens wilde uitproberen. Terwijl we stonden te wachten begonnen de druppels toe te nemen en vond ik het tijd om een regenjasje aan te trekken.

Dit bleek bij de verdeling van de groepen een niet handige keuze te zijn geweest. Kees S. stond te trappelen om weg te gaan, maar niemand wilde aansluiten. Een enthousiaste Kees is ook een moeilijk bij te houden Kees, bleek… En dus werd er gekozen om de mensen met een regenjas zich bij hem te laten voegen om zo de snelle groep te vormen. Voor mij dus een moment om mij maar even stil op de achtergrond te houden, met de snelle groep mee gaat nog niet lukken.

Uiteindelijk reed Kees weg met 2 man in zijn spoor. De tweede groep bestond uit een mannetje of 11 die samen het bos in gingen. Gelukkig kwamen ze er pas in het bos achter dat ik mijn regenjas nog aan had en toen was het al te laat om nog van groep te switchen.

Vanaf het Appeltje zijn we eerst een rondje door het Lievensberg bos gaan rijden. Hierna zijn we door de Zurenhoek gekomen en hebben we een rondje gemaakt door het bos naast het voormalig brandstofdepot. Geen idee of dit stuk bos ook een naam heeft, maar wat mij betreft mag het het brandnetelbos heten, aangezien je door een haag van die dingen moet om in het stuk bos te geraken.

Van daaruit werd er koers gezet naar de Heide. Dit stuk lag er nogal droog en mul bij, hetgeen het fietsen zwaar werk maakte. Rene besloot om op dat stuk even een bodemonderzoek uit te voeren, waarbij hij net door een paar anderen ontweken kon worden. Na wat mulle stukken en wat klimmen en klauteren werd het tijd om even te pauzeren.

Dré vond dat het na de pauze nodig, direct van de brede paden af te gaan, aangezien daar in het verleden ooit een pad gelopen had. Hij bleek gelijk te hebben, maar het was ook wel duidelijk dat het pad al een aantal jaar niet meer gebruikt was. Altijd leuk om toch steeds weer nieuwe stukken bos te ontdekken zo op de zaterdagochtend.

Na nog wat stukken van de zwarte route gereden te hebben kwam er mul zand, mul zand en ook nog mul zand om bij Fort de Roovere te geraken.

Daar hebben we eerst een rondje buitenom gedaan en toen ook nog aan de binnenkant een rondje. Ook hier had Dré een ‘hier is ooit een pad geweest’ pad gevonden. Onduidelijk is of de laatsten die het pad gebruikt hebben Hollanders waren of de Fransen. Karin kreeg het idee om hier een goed archeologisch bodemonderzoek uit te voeren en met een ware salto mortale kwam zij op de grond terecht. Of ze daarbij nog wat gevonden heeft, weet ik niet.

Hierna heeft ondergetekende ook besloten om nog wat bodemmonsters te nemen. Deze zijn later op de huisartsenpost geanalyseerd en bevatte helaas niets bijzonders. Het heeft me in ieder geval wel een tetanusprik opgeleverd. Ieder nadeel heb zijn voordeel zullen we maar zeggen…

Dit alles mag de pret niet drukken en na Fort de Roovere ging het tempo er goed in. Sjak en Dré wisselden elkaar af op de koppositie. Nadat we de Melanen gehad hadden gingen we weer de snelweg over. Daarna nog een rondje door Zoomland gedaan en omdat er tijd over was nog even door het Lievensbergbos gereden. Daar besloot onze Heerlense gastrijder om ook de hardheid van de bodem uit te proberen. Gelukkig wederom zonder schade. Daarbij mag ook wel opgemerkt worden dat hij deze ochtend al heel goed zijn mannetje wist te staan in de groep. Aangezien het tegen half twaalf liep zijn we terug gereden naar het appeltje voor een welverdiend bakje koffie.

Kortom een heel geslaagde en gevarieerde tocht, waarbij we uiteindelijk 40km gereden hebben. Na de koffie hebben Marcel en ik de terugrit naar Roosendaal met wind in de rug aangevangen. Dat is altijd weer een aangename afsluiting van de ochtend.