Puzzeltocht.

Het is weer zover, de laatste rit van het seizoen. Klinkt raar want wij van MTB gaan volgende week 1 november gewoon door. Dan begint het nieuwe seizoen en gelijk een andere starttijd (9.30 uur) omdat de wintertijd weer begonnen is.

Aangekomen bij ’t Appeltje stonden er al dik 20 pedaleurs en gastrijders te wachten. Ik zou deze week en de komende paar weken niet mee fietsen omdat ik de lieftallige seniorenblonde assistent ben van Bart bij de introductiecursus MTB. Omdat ik ook nog een huurfiets moest regelen, vroeg ik aan Silvia of ze even wilde tellen hoeveel leden er aanwezig waren en wilde regelen dat de groepen ingedeeld werden en een beetje gestructureerd zouden vertrekken.

Toen ik terug kwam met de huurfiets ,zag ik nog net de snelle groep in een moordend tempo aan de “horizon” verdwijnen en de tweede groep stond ook al in de startblokken en kort daarna vertrok ook de derde groep.

Bart bleef met zijn lieftallige seniorenblonde assistent en 3 pupillen achter. Na wat vragen en tips over drankjes en voeding vertrokken we richting de “voetbalveldjes”. Om de kennis van de omgeving op de proef te stellen vroeg Bart of onze pupillen de “voetbalveldjes” wisten te vinden en dan daarnaartoe te rijden.

Na een goede start raakten we het spoor even bijster, maar dat werd weer snel gecorrigeerd. Vlak voor de veldjes stopten we net voorbij de kruising. Daar werden de pionnen tevoorschijn gehaald en werd er een parcours uitgezet om het nemen van bochten te oefenen. Bart had ook het kruispunt gedeeltelijk afgezet, zodat ons parcours niet doorkruist zou worden door lopers of fietsers.

Het had weinig effect, want al snel liepen een stel Nordic walkers midden over ons parcours, ik zag Bart al kijken (als blikken konden doden), maar beleefd als hij is liet hij het gewoon over zich heen komen. Het bos is tenslotte van iedereen en wij willen de MTB-ers niet in een kwaad daglicht stellen.

Even later vertrokken we naar de “voetbalveldjes”, daar zette Bart weer een parcours uit terwijl ik ondertussen een paar minuten met onze pupillen ging fietsen om niet te veel af te koelen. Toen ik terug kwam had hij zijn fantasie de vrije loop gelaten, er lag een mooi slalom parcoursje met aan het einde een box om wat onderlinge ruimte te creëren.

Ik mocht als zijn lieftallige seniorenblonde assistent even voordoen hoe je het parcours moest nemen en ook gelijk dat je alvast moet kijken naar de volgende pion. Daarna mochten onze pupillen aan de slag. In het begin wat onwennig, maar na wat tips ging het steeds beter.

Nu had Bart nog één oefening in petto, namelijk het zo ideaal mogelijk aansnijden van een bocht. Ik mocht natuurlijk als zijn lieftallige seniorenblonde assistent, net als bij de voorgaande oefeningen weer voordoen wat de bedoeling was. Na mij mochten onze pupillen dit weer nadoen en telkens als het goed ging mocht ik met gevaar voor eigen leven de pionnen in de buitenbocht naar binnen schuiven, zodat ze de bocht steeds scherper aan moesten snijden.

Na het succesvol afsluiten van deze oefening gingen we nog een tochtje maken, we gingen de leidingstraat over en dan via de Borgvlietse Duintjes richting Trapke op. De route was na de regen van de afgelopen dagen wel heel slecht en hield behoorlijk op.

Bij Trapke op aangekomen was het al kwart over elf, dus werden de plannen daar aangepast. Een eindje over de weg richting Huijbergen en op de T-sprong richting Bergen op Zoom.

Na een eind het fietspad te hebben gevolgd gingen we bij de landingslichten van het vliegveld linksaf het braakliggende terrein in om uiteindelijk bij de gaas van het vliegveld uit te komen. Na het hekwerk een eind te hebben gevolgd (volgens Arn zou dit goed zijn voor de coördinatie) bogen we af richting de Nieuwe Drenck.

Van daaruit gingen we via Zandven richting de Huijbergsebaan, waar we weer een stukje fietspad volgden en na verloop weer rechtsaf het bos in schoten richting de “voetbalveldjes”, die we deze keer rechts lieten liggen.

Tot slot ging het laatste stukje in een rustig tempo richting ’t Appeltje waar we tegen 12.00 uur aankwamen.

Daar zaten nog enkele Pedaleurs na te genieten van deze mooie zaterdagochtend. Tevens kreeg ik van Silvia de deelnemers en kilometers van de verschillende groepen door. En wat bleek, de “langzamere” groep had lekker doorgefietst en had 39 km op de teller staan, de midden groep hadden 35 km op de teller staan en de “snelle” groep hadden 32 km op de teller staan (weliswaar door pech, maar toch) en natuurlijk de introductie cursisten van de MTB hadden 21 km op de teller staan.

Hieruit blijkt maar weer hardlopers zijn doodlopers.

Ik hoop vele van jullie volgende week zaterdag weer te verwelkomen, zowel ’s ochtends met het MTB-en als ’s avonds met het jaarfeest.

Groeten van Bart z’n lieftallige seniorenblonde assistent.