Maandagmiddag tussen 13.30 -14.00 verzamelen bij school ‘t Rijks.

Het jaarlijkse survival uitje gaat weer helemaal los. Team Clinics neemt hier het mountainbike gedeelte voor zijn rekening.

Clinics team bestaande deze keer uit, Cees – Mario- Andre- Rianne en ik (Marcel). Cees had via school een gloednieuwe Mercedes bus gehuurd bij Bo-Rent, mooi ding en er stond net iets meer dan 2000km op. De bus werd redelijk snel ingeladen met fietsen, 35 stuks die dankzij wat houten platen ook nog gestapeld in de bus gemakkelijk in de bus pasten, dat is exclusief de fietsen van ons, die kwamen er nog bij.

Aangekomen bij het Landal park konden we ons snel melden bij de organiseerde partij Huski waar we onze huissleutel konden ophalen, nummer 333 hadden we dit keer.

Snel de kamers ingedeeld, koffers uitgepakt, koelkast ingeruimd met diverse boodschappen die we bij hadden en op weg naar het schoolkamp voor het avondeten. Wat je aantreft is op zich een zeer aparte ervaring. Er is een grasveld, wat bomen waar men tussen die bomen touwen heeft gespannen waar men daarover weer een blauw, groen of oranje bouwzeil overheen spant als slaapplek! Er is dus geen enkele vorm van luxe zoals, stroom, wc, douche.

Positieve note is weer wel dat je bijna geen een leerling ziet lopen met een mobiele telefoon, ik verwacht dat deze waarschijnlijk ook allemaal leeg waren na een aantal uur.

Terug naar ons huis waar we 's avonds, onder het genot van een drankje, de routes doornamen, er zijn wat shortcuts te maken en die wat meer over het asfalt gaan.

De routes ( dinsdag en woensdag)

Volgens de planning zou de bus met leerlingen rond 9.30 uur bij ons op het park staan, echter wordt dit vertraagd door wat opruimwerkzaamheden zowel op hun bivak als in de bus.

Maakt niet uit, we hebben genoeg tijd, de fietsen en helm worden uitgedeeld, zadels op juiste hoogte gesteld, André houdt een praatje over de fiets en wat we gaan doen.

De route gaat als volgt:

Vanaf ons verzamelpunt moeten we het park af met een heuvel van 13% stijging, dit zorgt al voor het eerste serieuze schakelwerk met daarbij behorende schakelgeluiden waar een fietsenmaker blij van wordt. Hierna volgt de eerste kilometer asfalt via de weg Route du Trois Ponts overgaand in Route de Coo en route Roanna Coo Grand route. Vanaf deze weg gaan we over naar het eerste stuk klimwerk met het stuk Route Coo, lengte 1,5 kilometer en stijgingspercentages variërend van 4 tot 16%.

Hier wordt de groep ook gelijk direct uit elkaar getrokken omdat men te kort op elkaar zit, gelukkig wacht Cees regelmatig zodat we nooit in de problemen komen. Na de klim volgt een kleine afdeling en we stoppen bij de weg waar Cees de volgende afdeling doorneemt, deze is redelijk stijl en tevens liggen er veel keien waardoor men rustig aan moet doen!

Na de keienstrook volgt een sneller stuk met een klei/zand laag. Voor één persoon was dit tweede stuk duidelijk aan hem besteed als resultaat een mooi slipspoor en bezoek in de bosjes + een wat ingedeukt zelfvertrouwen!

Nadat iedereen veilig de afdeling heeft gemaakt volgt weer een instructie van Cees dat we nu serieus klimwerk gaan doen waarbij hij aangeeft dat, zodra de asfaltstrook begint, de weg vrij is om door te klimmen en dat ik (Marcel) met de “toppers” naar de top rijdt. De klim heeft als naam Bourgoumont climb. Serieus is het zeker, klimpercentages die variëren van een paar procent tot maar liefst bijna 21% op het einde!

Voor de meesten is dit wel een klapstuk, velen liggen hier bij te komen, zeker ook de moeite om te vermelden is dat ook er een aantal meiden zijn die over een uitstekende conditie blijken te beschikken!

Na een aantal minuten rust gaan we weer lekker verder met weer een aantal meters klimwerk, hier horen we toch veel gezucht en gesteun van de leerlingen. We zijn op weg naar het hoogste punt van de route dat op 368 meter ligt en we hebben nu in totaal nog maar 9 kilometer gereden! Vanaf hier is het meer afdalen en nog wat klimwerk op de Froidcoir climb die maar 700 meter lang is en een laag stijgingspercentage heeft.

De tweede dag heeft een iets andere route, hier ligt de nadruk meer op snelheid dan singletracks afdalingen. Vanaf het plaatsje La Gleize gaat het over asfalt hard naar beneden, snelheden boven de 45km per uur worden bereikt en geeft zo te zien voor veel scholieren een hele adrenaline kick! Ook de leraren doen hier fanatiek aan mee. Na de afdeling is het eigenlijk dezelfde weg zoals we gekomen zijn. Voor velen blijk dit ook het juiste te zijn gezien de lichaamshouding op de fiets. Terugkomend op het park hebben we er 21 kilometer op zitten.

Al rijdend horen we onderweg diverse mooie quotes tegen, ik zal er paar noemen:

“Ik ontplof hier”       

“Mountainbiken als je net hebt geslapen naast een meisje is niet handig”

“Wat doe ik hier?”  

“Zijn dit nou keien of stenen wat er op de grond ligt? ”

“Ik word vies”

Ook nog te vermelden, van alle regen die er voorspeld is er eigenlijk niets gevallen, we hebben wel eens een druppeltje gevoeld en donkere lucht gezien, maar we hebben het voor het eerst hier op alle dagen droog gehouden!

Wij, van Team Clinics, hebben genoten van deze drie dagen, ook voor ons waren deze fantastisch georganiseerd, weinig problemen gehad met de fietsen ( twee lekke banden en een kleine reparatie onderweg). We hebben het droog gehouden en het was zeker voor herhaling vatbaar.

Ons cijfer is een stuk beter dan Trois Points ;- ) !

Tot de volgende keer ( CYNT)

Marcel