Er staan in totaal 16 pedaleurs en 1 gast rijder te wachten aan de poort bij de ingang van het Appeltje, als Kees en ik aan komen. Tijdens de gebruikelijke verdeling van groepen wordt besloten om met 2 groepen te rijden, een beginners- en een gevorderde groep.

Omdat er geen animo is om een snelle groep te formeren besluiten Kees en ik aan te sluiten bij de gevorderde groep waar André als gids zal fungeren. Cees neemt de honneurs waar bij de beginnersgroep, samen met Peter. Omdat ik naast André stond rijd ik samen met hem als eerste het bos in, tijdens de eerste meters zegt hij dat zijn doel van deze rit de “grote meren” achter Huijbergen is.

Toen iedereen weer aangesloten was liet ik mezelf langzaam naar het einde van de groep zakken, waarbij ik me herinnerde dat Sjak een nieuwe Shimano SLX-groep had laten monteren, die ik dus even kon bewonderen toe hij voorbij kwam. De groep zag er inderdaad puik uit en beviel hem uitstekend, vooral het remsysteem was stukken beter dan de groep die er eerst op zat. Nadat we de “drie veldjes” waar we in de wintermaanden regelmatig wat oefeningen kregen voorbij waren staken we de leidingstraat over richting de molenzichtweg.

Daar staken we over het Broederspad in, om via de brede paden uiteindelijk de Moerkantsebaan over te steken en rechtaf te slaan bij het hondensportterrein om langs het hek van de vliegbasis uiteindelijk op de Kooiweg uit te komen. Daar moest Marcel even stoppen om de veters van zijn gymschoenen wat beter vast te knopen, hij was zijn fietsschoenen vergeten. Op mijn vraag of hij de avond ervoor een feestje heeft gehad en te diep in het glaasje had gekeken antwoorde hij dat dit niet het geval was, maar dat hij dat misschien beter wel kunnen doen dan was hij zijn schoenen waarschijnlijk niet vergeten.

Nadat André een doodlopend pad was ingedraaid kwam de groep weer terugfietsen om vervolgens het volgende pad rechts te gaan tot aan de Huijbergseweg waar we linksaf via de westerstraat en de putsebaan naar de staatsheide reden waar we op het einde net voor de grote meren linksaf sloegen om richting de Kalmthoutseheide te gaan. Het tempo was voor iedereen goed te volgen, tot de ondergrond wat losser werd want binnen de kortste keren reden Kees en ik vooraan gevolgd door Rianne, Sjak, Marcel en Gilbert.

André, Joop, Rene van de V en Tjerk hadden een kleine achterstand opgelopen maar sloten snel weer aan op het moment dat we aan de achterkant van Manage de Wolf de verharde weg op reden.

Aan het einde van de weg sloegen we rechts af, waarbij we het verkeersbord, dat aangaf dat het een doodlopende weg was, als goed betamende MTB ers negerden. Echter op het einde bleek dat het ook voor fietsers de weg werkelijk dood liep, maar natuurlijk niet voor de Pedaleurs. Nadat we elkaar geholpen hadden om de fietsen over een droogstaande sloot te dragen werd de weg vervolgd door een weiland. Het overdragen van de fietsen werd overigens nauwkeurig digitaal vastgelegd door Rianne. Uiteindelijk konden we via een boerenerf de weg vervolgen richting de verbindingsweg naar Kalmthout.

Net voor het oprijden van de Kalmthoutseheide sloegen we rechtsaf het bos in, op het einde van de single track kwamen we op een T-splitsing waar ik linksaf draaide om niet te snel weer terug uit te komen in Huijbergen. Gaande weg bleek dit niet de makkelijkste weg te zijn omdat er kort ervoor een trekker de ondergrond behoorlijk los had gemaakt. Tjerk bleek hier het meeste last van te hebben want die kwam op redelijke achterstand bij de kruising aan waar we allemaal even een koekje aten.

Nadat de meeste van ons weer op adem waren gekomen vervolgde het pad wat ook weer op een weiland uitkwam. Om niet dezelfde weg terug te rijden zijn we over het weiland naar de bosrand gereden waar we zo weer een single track op konden rijden, nadat we eerst even gewacht hadden op Tjerk. Die was toch nog niet voldoende hersteld en werd wat later op aangeven van Gilbert naar de tweede plaats net achter Kees gedirigeerd.

Kees bracht ons achterlangs de Tiestenberg via de Buurtweg, Overbergseweg en de Walsestraat naar een pad waar ik nog nooit had gereden, dat voor de lampen van de landingsbaan van het vliegveld liep en wat op de Moerkantsebaan uit kwam. Halverwege het pad schoof Sjak met zijn voorwiel in een diep spoor en verloor hierdoor de controle en ging dus onderuit gevolgd door Gilbert die vol in de remmen moest. Beide hadden gelukkig geen letsel en ook de fietsen hadden geen schade.

Nadat we weer compleet waren staken we de Moerkantsebaan over en leidde Kees ons via het pad langs het Woeste gedeelte naar de Zandverstuiving. Nadat we deze waren gepasseerd kon ik de drang om de spieren even lekker los te maken niet meer bedwingen dus dreef ik het tempo wat op. Even later bleek dat alleen Kees ook bereidt om mee te gaan en hebben we samen nog een paar kilometer even gas gegeven. Nadat we weer terug bij het Appeltje waren hadden we 42 Km op de teller staan, en had iedereen naar mijn idee lekker gefietst.

Ludo