Deze week was de eerste week dat we na invoering van de zomertijd om 9.00 uur vertrokken. Uiteindelijk verzamelde we met 20 personen, waarvan 16 leden en 4 gasten.

Van deze 4 gasten hadden zich er 3 inmiddels ook al als lid aangemeld, dus onze club is weer fiks uitgebreid.

We vertrokken om klokslag 9.00 uur in 2 groepen, onze vaste clinic begeleiders namen de 4 gasten onder hun hoede en André nam het voortouw bij de andere groep, die met een flink tempo via de welbekende heuveltjes in Landgoed Lievensberg vertrokken. Binnen ongeveer 1 km vond ook hier weer een afscheiding plaats, de 2 Kezen vormden samen de snelle groep en verdwenen binnen de kortste keren uit het zicht. De groep waar ik deel van uit maakte vervolgde zijn weg via de Borgvlietse Duintjes, Bergsven, Walsestraatbergjes richting Huijbergen.

Achter Huijbergen om via de Staartsche Duinen, tussen de Kleine en Groote Meer door richting de Putse weg. Hier begon de afstand in combinatie met het tempo en de losse ondergrond bij enkele al zijn tol te eisen. Eén van ons had het lef, tot opluchting van een aantal andere, om naar André te roepen of het een tandje zachter mocht. Het is altijd een hele stap om als eerste toe te geven.

Op het pad wat richting de Putse weg ging was net een nieuwe laag gele grond gestort, dit was volgens deskundigen vergelijkbaar met het gemakkelijkste gedeelte van de Zeeuwse kustmarathon, dus daar staat ons nog wat te wachten. Hier hebben we dus ook maar even een reepjespauze ingelast, zodat we weer vol energie verder konden gaan.

Na de Putseweg te zijn overgestoken kwamen we uiteindelijk via de bossen in Ossendrecht op de Onze Lievevrouwe Ter Duinelaan uit. Daar gingen we links af en na enkele honderden meters rechts af het bos in dachten we, maar we bleken ons vast te rijden op de begraafplaats aldaar. Het eerste dead end (wel heel letterlijk). Dus maar omgedraaid en na een eindje terug te zijn gereden weer links de bossen in. Na deze wat te hebben doorkruist kwamen we nog langs de Luchtballon. Na nog wat omzwervingen kwamen we weer het bos uit, waar we rechts af gingen en na enkele meters op een dichte poort stuitte (2e dead end), dus weer maar omgedraaid en weer een route richting de Putseweg gezocht. Na de rotonde genomen te hebben en de Sportlaan uitgereden te hebben, staken we over en reden we een straatje in waar rechts wat garageboxen stonden en links een grote hoop kachelhout lag. 

Ik had al het voorstel om allemaal een stammetje mee te nemen ,om René de winter door te helpen werd er al geroepen. Het bleek later een doodlopend woonerfje te zijn. Plots kwam er ergens tussen een heg een oudere “dame” uitgevlogen die waarschijnlijk lichtelijk in paniek raakte na onze invasie van 11 Pedaleurs. Ze “vroeg” of wij wel verkeersregels kenden en borden konden lezen.

Nadat diverse van ons zich verontschuldigden, keken we nog om en zagen inderdaad een bordje doodlopende weg (3e dead end) staan. Waarom die paniek? Er werd al geopperd dat er misschien een wietplantage zat en dat ze vreesden voor een politie inval (zo kwamen wij natuurlijk het terrein op gestormd). Onze weg verder vervolgend staken we de Verlengde Duinstraat/Kooiweg over om uiteindelijk via het grindpad links (naar ik meen) het Sirocco bos in te gaan. Helaas, er waren linten gespannen en een stukje karton met daarop de tekst “eigen weg”, dus weer een dead end (de 4e).

Dan maar rond rijden. Na uiteindelijk de Bunkerbaan overgestoken te zijn en via de parkeerplaats van Aviolanda weer de bossen in te zijn gedoken, hoorden we dat er achter de hoge wal een Modder-Fokker (volgens André het laatste nieuwe model moerasvliegtuig van Fokker) proef stond te draaien. Toch leerzaam zo een zaterdagochtend MTB-en.

De Wolfsbossen nog even doorkruist en weer koers richting Bergen op Zoom gezet en via Zuidgeest en de Nieuwe Drenck, Woeste Gedeelte, Zurenhoek weer op Landgoed Lievensberg beland en uiteindelijk op het terras van ’t Appeltje. Daar zat de eerste groep samen met onze clinic begeleiders al te wachten, zij hadden er 32 km op zitten. Op onze teller stond 43 km en op de teller van onze twee snelle Kezen stond 52 km, wat waarschijnlijk toch wel iets te veel was voor hun, want ze konden de juiste poort niet meer vinden bij ’t Appeltje.

Nu is trouwens vast duidelijk geworden waarom ik deze route DEAD END wil noemen, maar desondanks, bedankt André, het was een mooie tocht.

Je mag volgende keer weer voorop rijden.

www.strava.com/activities/127114038

Groeten René.