Zaterdagochtend half tien kijk om me heen en zie tot mij verbazing dat er maar zeven Pedaleurs zijn.

Dit ben ik niet gewoon er zijn normaal gemiddeld toch altijd wel tussen de 15 en 20 pedaleurs op de zaterdagmorgen.

Het zal door het weer zijn al valt dit over de gehele tocht al met al mee het regent niet continu.

Wel is het bos nat en zwaar door de regen die op vrijdagnacht en zaterdagmorgen in grote hoeveelheid is gevallen. Maar goed, we gaan van start Kees Schrauwen neemt ons mee door de heidetuin al snel blijkt dat het tempo wat Kees draait te snel is voor een aantal waaronder ik zelf.

In de heidetuin neemt Rene van de Vlugt over en het tempo wordt aangepast.

Na even gestopt te zijn om het regenjack uit te doen gaat Peter Winkelhuizen voorop. Hij neemt ons mee door de heidetuin richting het militaire oefenterrein via een deel van de groene mtb route.

Aangekomen op het oefenterrein neemt hij ons mee over singeltracks waar ik nog niet gefietst heb.

De tocht verloopt steeds zwaarder de modder wordt meer en het gaat wel op een lekkere slikboel lijken.

Via de zandvlakte zetten we koers richting het bos achter de golfbaan we komen als eerste een helling tegen waar Kees vol vertrouwen tegen omhoog fietst hij moet alleen net voor de top van de fiets waarop Peter zegt als Kees hem niet boven komt ga ik het nog niet eens proberen.

Een wijs besluit gaan een paar honderd meter verder wel een helling op die goed te doen is.

Nadat we uit het bos achter de golfbaan komen gaan we het bos van de groene route in en volgen we deze totdat we uit het bos komen en richting het Appeltje fietsen. Op deze weg gaan we nog een keer naar rechts en gaan het bos in waar de zwarte Mtb route begint. Ook in dit bos neemt Peter ons mee op paden waar blubber de overhand heeft maar ook stukken die weer voor mij nieuw zijn.

In dit bos rijdt ik in een bandenspoor en verlies de macht over mij stuur waardoor ik ten val kom en ook gelijk Bart meeneem in mijn sierlijke stervende zwaan duik ook hij tegen de grond.

Een geluk bij een ongeluk hebben we beide geen letsel en blijven de fietsen ook gespaard van schade.

Eenmaal uit het bos zetten we koers richting de koffie waar we allemaal wel aan toe zijn. Bart zegt nu ik ga gelijk door naar huis want ik moet op tijd thuis zijn.

Onder het genot van en lekker bakkie koffie zitten de zes van de zeven bikkels die het weer voor lief namen en toch gingen voor een zware maar mooie tocht die zeker de moeite waard was.

Tot volgende week en bedenk na regen komt?